Przyczyną choroby Parkinsona jest obumieranie z nieznanych powodów pewnej grupy komórek nerwowych. Skutkiem tego jest niedobór lub całkowity brak obecnego u osób zdrowych neuroprzekaźnika – dopaminy, co prowadzi do zaburzeń ruchowych w całym ciele. Choroba zaczyna się najczęściej między 40 a 60 rokiem życia.
Choroba Parkinsona – objawy
- rytmiczne drżenie (ruch kręcenia pigułek, pojawiający się wtedy, gdy ręce są w spoczynku),
- chód drobnymi kroczkami z ciałem pochylonym lekko do przodu,
- spowolnienie ruchowe,
- brak siły,
- monotonny sposób mówienia, twarz przypominająca maskę,
- spowolnienie myślenia,
- spadek zainteresowań.
Choroba Parkinsona – leczenie
Brakujący neuroprzekaźnik zostaje zastąpiony lekami lub zostaje przywrócona zaburzona równowaga neuroprzekaźników w mózgu; uzupełnieniem tego typu leczenia powinna być odpowiednia gimnastyka lecznicza. Obecnie w trakcie badań jest nowy sposób leczenia metodami neurochirurgicznymi, który może być stosowany w zaawansowanych przypadkach choroby. Leczenie może łagodzić objawy choroby, nie jest jednak w stanie zatrzymać jej rozwoju.
Choroba Parkinsona – profilaktyka
Należy obserwować, na które z przepisanych lekarstw chory reaguje najlepiej. Właściwa dawka odpowiedniego leku może mieć decydujące znaczenie, jeśli chodzi o samopoczucie pacjenta.
Z czasem można zauważyć, że są lepsze (najczęściej rano) i gorsze pory dnia. Należy dostosować do tego rozkład zajęć. Warto zwrócić uwagę na kilka rzeczy, które są w stanie zmniejszyć „zahamowanie występujące na starcie”. Wiele drobiazgów może znacznie ułatwić życie codzienne, na przykład zapięcia na rzepy, wsuwane buty, duże włączniki światła, pomoce do chodzenia, uchwyty do trzymania.
Chory powinien starać się możliwie jak najdłużej samodzielnie prowadzić aktywne życie; im dalej jednak postępuje choroba, tym więcej pomocy ze strony innych osób będzie potrzebował.